Het model, ontwikkeld door biostatisticus Ruth Etzioni, Ph.D., en collega's van de Public Health Sciences Division van Fred Hutchinson Cancer Research Center in Seattle, Washington, is een van de eersten die specifieke gegevens van gepubliceerde onderzoeken gebruikt om de waarschijnlijkheid van sterfte aan prostaatkanker bij mannen met een laag risico ziekte die kiezen voor active surveillance. De studie is gepubliceerd in Clinical Cancer Research, een tijdschrift van de American Association for Cancer Research.

"We diagnosticeren nu veel meer mannen met prostaatkanker met een laag risico, van wie een groot deel nooit zou hebben geweten dat ze een ziekte hadden zonder screening", zei Etzioni. "Deze mannen hebben kankers die hen misschien geen schade hebben berokkend als ze niet door screening waren ontdekt, en we staan ​​voor het dilemma dat niet al deze mannen baat zullen hebben bij behandeling."

Het alternatief voor behandeling, bekend als waakzaam wachten of actief toezicht, werd ondersteund door de National Institutes of Health als een haalbare optie tijdens een State-of-the-Science Consensus in december 2011. De aanpak wordt echter ondersteund door weinig gegevens vanwege de tijd die nodig is om het effect ervan op de sterfte aan prostaatkanker te meten.

In deze studie ontwikkelden Etzioni en collega's een simulatiemodel om de sterfte aan prostaatkanker te schatten bij mannen die actieve bewaking zouden ondergaan en die te vergelijken met de mortaliteit van mannen die werden behandeld met onmiddellijke radicale prostatectomie. Met behulp van gegevens van afzonderlijke patiëntengroepen vulden ze hun model met de tijd van diagnose tot behandeling voor mannen die actieve bewaking ondergingen, tijd van operatie tot recidief voor mannen die radicale prostatectomie ondergingen en tijd vanaf recidief na prostatectomie tot overlijden.

Het model projecteerde dat 2. 8 procent van de mannen die actieve bewaking ondergaan, zou binnen 20 jaar na hun diagnose aan hun ziekte overlijden, vergeleken met 1,6 procent van de mannen die een onmiddellijke prostatectomie ondergaan. Het verminderde risico op sterfte aan prostaatkanker door het ondergaan van een onmiddellijke radicale prostatectomie bedroeg gemiddeld 1,8 maanden extra leven per patiënt. Ter vergelijking: mannen die voor actieve bewaking kozen, zouden gemiddeld 6,4 jaar leven zonder behandeling en de bijwerkingen ervan.

"Hoewel dit geen nieuw resultaat is, is het een bevestiging van wat we verwachtten en het onderbouwt gegevens uit eerdere studies die kijken naar waakzaam wachten", zei Etzioni. "Zeer weinig mannen met een laag risico ziekte sterven hoe dan ook aan prostaatkanker, en het verschil tussen behandelingen lijkt zeer bescheiden te zijn."

Het zal belangrijk zijn om de kwaliteit van leven tussen deze twee groepen te gaan meten. Hoewel onmiddellijke behandeling gepaard gaat met bijwerkingen op zowel de korte als de lange termijn, waaronder impotentie en incontinentie, kan actief toezicht ook een effect hebben op de kwaliteit van leven van een patiënt.