Fietsen heeft geen negatieve invloed op de seksuele gezondheid of de urinefunctie van mannen, zo blijkt uit een onderzoek, "meldt BBC News.

De kop komt uit een groot onderzoek onder bijna 4.000 fysiek actieve mannen, bestaande uit fietsers, zwemmers en hardlopers.

Sommige commentatoren hebben eerder gesuggereerd dat mannen die vaak fietsen, meer kans hebben op erectiestoornissen (impotentie) en prostaatproblemen (zoals vaak moeten plassen) vanwege de druk die op een zadel in de liesstreek zit.

De enquête stelde vragen over de seksuele en urinaire functie van mannen en vergeleek de resultaten van fietsers met niet-fietsers. Over het algemeen vonden onderzoekers geen overtuigende verschillen tussen de groepen mannen.

Maar fietsgewoonten en seksuele en urinaire gezondheid werden tegelijkertijd beoordeeld. Dit betekent dat het onderzoek niet kan uitwijzen of fietsen tot gezondheidsproblemen leidt, of dat de link andersom is.

Mannen die vaak moeten plassen, zullen bijvoorbeeld minder snel gaan fietsen uit angst om "te kort te komen" als ze op de fiets zitten.

En de steekproef van mannen die deelnamen, hoewel groot, is misschien ook niet representatief gezien het feit dat ze ervoor kozen om deel te nemen. Sommige mannen die seksuele gezondheidsproblemen hebben, voelen zich misschien minder op hun gemak bij het invullen van zo'n enquête.

Dus hoewel deze studie geen enkel bewijs levert dat fietsen schadelijk is voor de seksuele gezondheid, kan het dit ook niet definitief weerleggen.

Toch is fietsen een uitstekende manier om meer beweging in uw dagelijkse routine in te passen. Lees meer over de voordelen van fietsen.

Waar kwam de studie vandaan?

De studie werd uitgevoerd door onderzoekers van de University of California-San Francisco, Stanford University School of Medicine, Washington University en de University of Texas in de VS, en King Abdulaziz University in Saoedi-Arabië.

Het werd gepubliceerd in het peer-reviewed Journal of Urology en gefinancierd door een Bicycle REACH Grant en de Alafi Foundation, een liefdadigheidsinstelling die medisch onderzoek financiert.

BBC News rapporteerde nauwkeurig over de bevindingen van het onderzoek, maar zou er baat bij hebben gehad te erkennen dat het ontwerp beperkingen heeft.

Wat voor soort onderzoek was dit?

Deze cross-sectionele studie was gericht op het verband tussen de huidige fietsgewoonten van mannen en hun seksuele en urinaire functie.

Ondanks de algemeen bekende gezondheidsvoordelen van fietsen, kan het overbelastingsblessures veroorzaken. De mogelijke effecten van herhaalde druk op het zadelgebied hebben vaak media-aandacht gekregen.

Sommige onderzoeken suggereren dat dit de erectiele en urinaire functie bij mannen kan beïnvloeden. Dit onderzoek had tot doel dit te onderzoeken in een grote multinationale steekproef.

Maar de moeilijkheid is dat eenmalige observaties u weinig kunnen vertellen over oorzaak-gevolgrelaties.

Wat hield het onderzoek in?

Volwassen fietsers van 18 jaar en ouder werden via Facebook gerekruteerd in het VK, de VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. De onderzoekers rekruteerden bovendien mannen door contact op te nemen met internationale fiets-, zwem- en hardloopgroepen.

De mannen werd gevraagd naar hun leeftijd, gewicht, etniciteit, burgerlijke staat, roken en of ze een voorgeschiedenis hadden van hart- en vaatziekten, diabetes of goedaardige (niet-kankerachtige) prostaatvergroting.

Bij de analyses is met deze factoren rekening gehouden.

Ook werd hen gevraagd hoe vaak ze fietsten, met specifieke vragen over het type fiets en zadel, hun gebruik van een gevoerde short, of ze zaten of stonden, en het grondoppervlak.

Ze werden opgesplitst in 3 groepen:

  • fietsers met hoge intensiteit (een fietser die al meer dan 2 jaar fietst, meer dan 3 keer per week fietst, gemiddeld meer dan 40 kilometer per dag aflegt)
  • fietsers met een lage intensiteit (die niet aan die criteria voldoen)
  • niet-fietsers (een vergelijkingsgroep van zwemmers en hardlopers)

De onderzoekers sloten zwemmers of hardlopers uit die ook fietsten, en mensen die geen fysieke activiteit deden.

De seksuele gezondheid en de gezondheid van de prostaat werden beoordeeld met behulp van gevestigde vragenlijsten:

  • Sexual Health Inventory for Men (SHIM) - dit vraagt ​​naar symptomen die verband houden met erectiele functie
  • International Prostate Symptom Score (I-PSS) - dit stelt vragen over symptomen die verband houden met prostaatvergroting
  • National Institute of Health Chronische prostatitis Symptom Index (NIH-CPSI) - dit stelt vragen over symptomen die verband houden met chronische prostatitis (langdurige ontsteking van de prostaat)

Wat waren de basisresultaten?

In totaal kwamen 3.932 mannen in aanmerking voor opname in de analyse, van wie 23% hoge intensiteit fietsers, 47% lage intensiteit en 30% niet-fietsers.

De meeste deelnemers waren van blanke etniciteit en getrouwd, en er was weinig verschil in body mass index (BMI) tussen de groepen.

Er waren geen verschillen tussen de groepen met de gegeven antwoorden over de gezondheid van de prostaat.

Niet-fietsers scoorden iets lager op de SHIM-vragenlijst voor erectiele functies (19,5 versus 19,9 voor fietsers met een lage intensiteit en 20,7 voor fietsers met een hoge intensiteit; een lagere score duidt op een ernstiger probleem).

Een SHIM-score tussen 17 en 21 wordt gezien als een teken van milde erectiestoornissen, waarbij het onvermogen om een ​​erectie te krijgen of te behouden een incidenteel probleem is in plaats van een veel voorkomend probleem.

Fietsers meldden ondertussen eerder urethrale strictuur (vernauwing van de buis die urine uit het lichaam voert), wat problemen kan veroorzaken bij het plassen. Ze hadden ook meer kans op genitale gevoelloosheid of zadelpijn.

Het fietsoppervlak en het type fiets hadden geen effect op de scores, terwijl mannen die nog nooit een korte broek hadden gedragen, minder snel genitale gevoelloosheid of zadelpijn hadden. Mannen die meer stonden, rapporteerden ook minder vaak pijn.

Hoe interpreteerden de onderzoekers de resultaten?

De onderzoekers concludeerden: "Fietsers hadden geen slechtere seksuele of urinaire functies dan zwemmers of hardlopers, maar fietsers waren vatbaarder voor urethrale stricturen.

"Meer tijd om te staan ​​tijdens het fietsen en een hogere stuurhoogte werden in verband gebracht met een lagere kans op genitale zweren en gevoelloosheid."

Gevolgtrekking

Deze studie laat in wezen weinig verschil zien tussen fietsers, zwemmers en hardlopers in termen van seksuele of urinaire disfunctie.

Het levert geen bewijs dat fietsers het risico lopen op seksuele of urinaire disfunctie, maar vanwege de opzet van de studie kan het ook niet definitief uitsluiten dat er een verband is.

De studie is gebaat bij het opnemen van een zeer grote multinationale steekproef (zij het ongeveer 88% wit). Maar het is een cross-sectioneel onderzoek, dus het is niet mogelijk om oorzaak en gevolg met elkaar te verbinden.

We weten niet zeker hoe lang het huidige patroon van fysieke activiteit - of eventuele seksuele problemen - aan de gang zijn en of het een direct tot het ander heeft geleid.

Mannen rapporteerden bijvoorbeeld eerder pijn als ze een gewatteerde korte broek droegen, maar het is niet de korte broek die de pijn veroorzaakt; ze dragen ze daardoor.

Er kunnen ook veel ongemeten levensstijl- en gezondheidsfactoren (zoals medicijnen) zijn die bij alle verbanden betrokken zijn.

Andere aandachtspunten:

  • Er was een verband tussen fietsen en urethrale stricturen, maar dit moet met enige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd. Dit maakte geen deel uit van de gestandaardiseerde vragenlijsten, maar werd als aanvullende vraag gesteld: of de man eerder een urethrale strictuur had gehad en hoe deze werd behandeld. Ook gaven de onderzoekers niet echt informatie over hoeveel mannen aangaven stricturen te hebben. Als dit een kleine steekproef was, zou dit de analyse minder betrouwbaar kunnen maken.
  • Niet-fietsers hadden mogelijk lagere scores op seksuele gezondheid op de SHIM, maar dit waren verwaarloosbare verschillen. In feite waren de gemiddelde scores in alle groepen tussen de 17 en 21, wat duidt op milde erectiestoornissen (en dat is niet verrassend als je bedenkt dat dit een gemiddelde is voor een volledige steekproef van jonge tot oudere mannen).
  • Deelnemers zijn mogelijk niet representatief voor iedereen. Mannen die seksuele problemen hadden, zullen minder snel deelnemen aan een enquête, vooral als ze wisten waar het over ging. Ook waren alle deelnemers aan dit onderzoek fysiek actief. Er is geen vergelijking met een niet-actieve groep.

Over het algemeen levert deze studie geen bewijs dat fietsen schadelijk is voor de gezondheid van mannen. Maar het kan ook niet bewijzen dat fietsen geen negatieve impact heeft.