De bevindingen zijn vooral belangrijk voor mannen met een langere levensverwachting omdat de therapie hen blootstelt aan meer nadelige bijwerkingen, en het wordt geassocieerd met een verhoogd risico op overlijden en het ontneemt mannen de kans op genezing met andere methoden.

Het onderzoek is online gepubliceerd in European Urology.

De focus van de nieuwe studie ligt op androgeendeprivatietherapie (ADT), waarbij een injecteerbaar of geïmplanteerd medicijn wordt gebruikt om het vermogen van het lichaam om testosteron te maken te verstoren. Van ADT is bekend dat het significante bijwerkingen heeft, zoals hartaandoeningen, diabetes, verhoogde gewichtstoename en impotentie; een groeiend aantal bewijzen suggereert echter dat ADT in feite kan leiden tot een eerder overlijden.

Sinds de jaren veertig is de therapie een steunpilaar voor de behandeling van prostaatkanker die is uitgezaaid of uitgezaaid tot buiten de prostaatklier. Nog andere studies ondersteunen het gebruik van ADT wanneer het wordt gebruikt als adjuvans of als aanvulling op bestralingstherapie voor prostaatkanker met een hoger risico. Er is geen bewijs voor het exclusieve gebruik van ADT voor prostaatkanker met een laag risico of gelokaliseerde prostaatkanker.

"Het gebruik van ADT als de primaire behandeling voor gelokaliseerde prostaatkanker met een laag risico nam in de loop van de tijd toe, ondanks bekende schadelijke bijwerkingen en een gebrek aan gegevens om een ​​dergelijk gebruik te ondersteunen", zegt Jesse D. Sammon, DO, een onderzoeker bij het Henry Ford Hospital. Vattikuti Urology Institute en hoofdauteur van de nieuwe studie. "In de jaren negentig werd het buitengewoon gebruikelijk om ADT te gebruiken in plaats van radicale prostatectomie of bestralingstherapie."

Bezorgdheid over het mogelijke misbruik van ADT alleen bij de behandeling van prostaatkanker, evenals een groeiend bewustzijn van de mogelijke schade, leidden in 2004 tot wijzigingen in het Medicare-vergoedingsbeleid voor ADT.

Dit resulteerde in een daling van 40 procent in de terugbetaling, en een vermindering van ongepast gebruik van ADT van 38,7 procent naar 25,7 procent voor nieuw gediagnosticeerde gelokaliseerde prostaatkanker.

"Tegelijkertijd was er een groeiend bewustzijn van de vele mogelijke bijwerkingen van ADT, waaronder verminderd libido, bloedarmoede en vermoeidheid, en een hoger risico op metabole en cardiovasculaire aandoeningen", zegt Dr. Sammon.

"Bij het opzetten van onze studie hadden we de hypothese dat de nadelige effecten van ADT meer uitgesproken zouden kunnen zijn bij mannen met een langere levensverwachting, aangezien ze waarschijnlijk voor een langere periode met ADT zouden worden behandeld en worden blootgesteld aan meer behandelingsgerelateerde bijwerkingen."

Op basis van gegevens van het grootste kankerregister (SEER) van het land (Surveillance, Epidemiology, and End Results) koppelden de onderzoekers vervolgens aan gegevens van Medicare en identificeerden 46.376 mannen met de diagnose gelokaliseerde prostaatkanker die geen radicale prostatectomie of bestralingstherapie voor prostaatkanker ondergingen, gediagnosticeerd tussen 1992-2009. Van hen werd 38,5 procent behandeld met ADT.